تهران،
رحمتی شهررضا و احمدی قمی می نویسد: استخاره، در لغت به معنای خواستار گزینش بهترین از دو امر یا امور، شدن است. یعنی از کسی خواستن که بهترین را برای خواستار، انتخاب کند. استخاره که در کتب حدیث شیعه و سنی به حد تواتر از معصومین رسیده، نوعی دها و درخواست است از بنده به درگاه خداوند در مورد تردد در امری که دارای وجوه متعدد باشد و یا تردد در انجام دادن و انجان ندادن امری و از خداوند می خواهد که آنچه به خیر و صلاح اوست در دل او اندازد و تصمیمش را بدان استوار دارد و آن را برایش میسر و ممکن سازد. در بحارالانوار نقل است که امام صادق (ع) فرموده: هیچ بنده ی مومنی از خداوند خود، گزینش بهترین را درخواست نکرد، جز این که خداوند آن چه بهتر بود برایش انتخاب نمود، هر چند آن مورد پسند بنده نباشد. و همچنین در منابع شیعه از امام صادق (ع) و آن حضرت از پدرشان روایت نموده اند که می فرمودند: ما استخاره را آنچنان می آموختیم که سوره های قرآن را می آموختیم.
استخاره با تسبیح
علامه حلی در منهاج الصلاح نوعی از استخاره را که امام زمان (عج) شرح و توضیح داده است، این گونه بیان می کند و در کتاب نجم الثاقب و مستدرک الوسائل و وسائل الشیعه این گونه آمده است که: از امام زمان(عج) در مورد چگونگی استخاره و آداب آن سؤال شد و آن حضرت در مورد استخاره با تسبیح نوشتند:
شخصی که قصد استخاره دارد، سوره ی حمد را ده مرتبه بخواند و اگر بخواهد کمتر کند سه دفعه بخواند و اگر باز هم خواست کمت کند حداقل یک مرتبه بخواند، سپس سوره قدر را ده مرتبه بخواند و سپس این دعا را که در ذیل می آید، سه مرتبه بخواند:
«اللهم انی استخیرک لعلمک بعواقب الامور و استشیرک لحسن ظنی بک فی المامول و المحذور، اللهم ان کن الامر الفلانی قد نیطت بالبرکة اعجازه و بوادیه و حفت بالکرامة ایامه و لیالیه فخرلی فیه خیرة ترد شموسه ذلولا تقعض ایامه سروراً، اللهم إما أمر فأء تمر و إما نهی فانتهی، اللهم انی استخیرک برحمتک خیرة فی عافیة.»
«پروردگارا! اگر این کار که من می خواهم انجام دهم، از کارهایی است که جوانب گوناگون آن به برکت اتصال دارد و روز و شبش پر از کرامت و خوش بختی است، پس طوری برای من تکلیف معین کن که آفتاب سعادت، فرمان بر و نرم خو سوی من آید.
پروردگارا! در تکلیفی که برایم با استخاره مشخص می کنی، اگر امر باشد، اطاعت خواهم نمود و اگر نهی باشد از آن کار دوری خواهم جست. پروردگارا! من در این استخاره با امید به رحمت تو، از تو خیر و برکت گوار می خواهم.»
پس از خواندن این دعا قطعه ای از دانه های تسبیح را در مشت خود قرار می دهد و نیت می کند و آن مقدار که در مشت قرار گرفت را می شمارد، اگر زوج بود اشاره به امر کردن به انجام کار است و اگر فرد بود، اشاره بر ترک آن کار و عدم انجام آن است.
و البته این کار به عکس نیز می شود به این معنا که اگر زوج را نیت بر نهی بگیرد و فرد را نیت به امر در انجام کار، نیز اشکالی ندارد.
منابع:
1- طبرسی، میرزاحسن نوری. مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم: موسسه آل البیت (ع).
2- حرعاملی، محمدبن حسن. وسائل الشیعه، قم: موسسه آل البیت (ع).
3- رحمتی شهرضا، محمد. احمدی قمی، حسین. گوهرهای ناب در کلام امام زمان (عج)، قم: انتشارات مسجد جمکران.
تهران،
باسلام م دعا های خوبی را برای شما پیدا کردیم
إِلَهِی عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْکشَفَ الْغِطَاءُ
وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمَاءُ
وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ وَ إِلَیک الْمُشْتَکی وَ عَلَیک الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ
اَللَّــهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أُولِی الْأَمْرِ الَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَینَا طَاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنَا بِذَلِک مَنْزِلَتَهُمْ
فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجا عَاجِلا قَرِیبا کلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ
یا مُحَمَّدُ یا عَلِی یا عَلِی یا مُحَمَّدُ
اِکفِیانِی فَإِنَّکمَا کافِیانِ وَ انْصُرَانِی فَإِنَّکمَا نَاصِرَانِ
یا مَوْلانَا یا صَاحِبَ الزَّمَانِ
اَلْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ
أَدْرِکنِی أَدْرِکنِی أَدْرِکنِی
السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ
الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ
یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ
ترجمه
خدایا بزرگ شد بلا و گرفتاری و آشکار شد راز پنهانی
و پرده از روی کار برافتاد و زمین (بر ما) تنگ شد و آسمان خودداری کرد
و تو یاری دهنده ای،و بدرگاه تو آوریم پروردگارا شِکوه را، و بر تو اعتماد کنیم در سختی و آسانی
خدایا درود فرست بر محمد و آل او آن بزرگانی که واجب کردی بر ما فرمانبرداریشان را و بدینوسیله منزلت و مقامشان را به ما شناساندی
به حق ایشان به ما گشایشی ده فوری و نزدیک مانند چشم بر هم زدن یا نزدیکتر
ای محمد ای علی ای علی ای محمد
یاریم دهید که به حقیقت شمائید یاور من و کفایتم کنید که براستی شمائید کفایت کننده من
ای مولای من ای صاحب الزمان
به فریادم برس به فریادم برس به فریادم برس
مرادریاب، مرا دریاب، مرادریاب
همین ساعت، همین ساعت، همین ساعت
الان، الان، الان
ای خدا ای مهربانترین مهربانان به حق محمد و آل پاکیزه‌اش
الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۲﴾ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ﴿۳﴾ مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿۴﴾ إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿۵﴾ اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿۶﴾ صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿۷﴾
ترجمه
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿١﴾ مَلِکِ النَّاس ِ﴿٢﴾ إلَهِ النَّاسِ ﴿٣﴾ مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿٤﴾ الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿٥﴾ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿٦﴾
ترجمه ها
بگو: پناه می برم به پروردگار مردم، (۱)
به مالک و حاکم مردم، (۲)
به (خدا و) معبود مردم، (۳)
از شر وسوسهگر پنهانکار، (۴)
که در درون سینه انسانها وسوسه می کند، (۵)
خواه از جن باشد یا از انسان! (۶)
بسم الله الحرمن رحیم
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿١﴾ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿٢﴾ وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿٣﴾ وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿٤﴾ وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿٥﴾
ترجمه
بگو: پناه مىبرم به پروردگار سپیده صبح، (۱)از شر تمام آنچه آفریده است; (۲)
و از شر هر موجود شرور هنگامى که شبانه وارد می شود; (۳)و از شر آنها که با افسون در گرهها می دمند (و هر تصمیمى را سست مىکنند); (۴)و از شر هر حسودى هنگامى که حسد می ورزد! (۵)
💠 بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ 💠
متن آیت الکرسی
بسم الله الرحمن الرحیم
اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ
مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ
مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ
لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللّهِ
فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ
اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّوُرِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ
أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ
خداست که معبودى جز او نیست زنده و برپادارنده است نه خوابى سبک او را فرو مىگیرد و نه خوابى گران آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند آنچه در پیش روى آنان و آنچه در پشتسرشان است مىداند و به چیزى از علم او جز به آنچه بخواهد احاطه نمىیابند کرسى او آسمانها و زمین را در بر گرفته و نگهدارى آنها بر او دشوار نیست و اوست والاى بزرگ.
در دین هیچ اجبارى نیست و راه از بیراهه بخوبى آشکار شده است پس هر کس به طاغوت کفر ورزد و به خدا ایمان آورد به یقین به دستاویزى استوار که آن را گسستن نیست چنگ زده است و خداوند شنواى داناست.
خداوند سرور کسانى است که ایمان آوردهاند آنان را از تاریکیها به سوى روشنایى به در مىبرد و[لى] کسانى که کفر ورزیدهاند سرورانشان [همان عصیانگران=] طاغوتند که آنان را از روشنایى به سوى تاریکیها به در مىبرند آنان اهل آتشند که خود در آن جاودانند.
